11 klukkustundir í brottför

Þrátt fyrir að hafa verið í Chania í yfir mánuð er ég ennþá að uppgvöta áhugaverðar götur sem ég hef ekki labbað um áður og núna þegar ég á ekkert kvöld eftir vildi ég að ég hefði verið duglegri að fara út að labba á kvöldin en ég hef verið ansi löt við það. Ástæðurnar eru helstar þær að ég hef stundum verið svo þreytt eftir vinnuna og hitann yfir daginn að ég hef hreinlega ekki orkað að fara út, önnur ástæða er að á kvöldin eru mosquito flugurnar svo einstaklega svæsnar og ef ég hef farið út sit ég gjarnan uppi með 3-5 bit og það þrátt fyrir að nota sprey. En ég dressaði mig upp eitt kvöldip (til að matcha grísku stelpurnar) og röllti um göturnar og fékk mér kvöldmat á veitingastaðnum Tamam í gamla bænum. En það að fara einn út að borða hér í landi er nánast ómögulegt því flestir réttir eru gerðir til þess að deila þeim. Því held ég mig oftast við forrétti á borð við steiktan smokkfisk, steiktan saganaki ost eða grískt salat. Á Rhodos fékk ég þó ljómandi góðan grillaðann kolkrabba - mmmm... Hann var svo góður að ég nánast tími ekki að fá mér hann hér ef hann væri verri! Besta saganaki ostinn fékk ég á tavernu í bakgötum Agia Marina á Roka og besti steikti smokkfiskurinn er á Notos við gömlu höfnina. 

Um skóbúnað og annan staðalbúnað

Eins og ég var ef til vill búin að nefna áður eru grísku stelpurnar ávallt einstaklega vel tilhafðar og það á öllum tímum sólahrings. Ávallt með hálsmen á ströndinni og vel skóaðar, en hér eru skóbúðir á hverju horni. Þegar ég kom var ég ekki lengi að spotta að nýjasta sandala-trendið eru sandalar með þykkum hvítum sóla. Mjög smart og var ég ekki lengi að spotta par sem mig langaði í. Guði sé lof þá fjárfesti ég ekki í slíkum skóbúnaði, enda eru göturnar og gangstéttirnar hér í Chania langt frá því að vera í góðu ástandi. Hér eru sprungur í gangstéttum, holur, göt og ójafnar hellur við hvert fótmál - ég þakka bara fyrir að vera ekki búin að snúa mig, fótbrjóta eða handleggsbrjóta mig - er nú næstum því og búin að hrynja á hausinn, bæði inni og úti, eða reka tærnar í og það á skóm sem eru ekki með þykkum sóla né hæl.
Þakka þér fortúna - og auk þess eru hvítir sólar einstaklega skítsælir, er farin að sjá meira notuð pör þrammandi um göturnar - ekki eins töff :/

The smell of Greece

Grikkland og grikkir hafa margar lyktir. Fyrst dettur mér í hug lykt af handvöfðum sígarettum enda reykja eflaust 90% grikkja, hér eru rafrettur þó að sækja í sig veðrið og hér á bæ eru tvær verslanir sem ég hef spottað sem sérhæfa sig í rafsígsrettum og fylgihlutum. Þar næst dettur mér í hug lyktin af mat - ólífuolíu, nema hún hefur ekki svo mikla lykt..
Það er sama uppi á teningnum hér með grísku strákana og þá tyrknesku, mér finnst þeir margir hverjir baða sig aðeins of mikið uppúr rakspíranum, en fyndið að mér finnst þeir allir lykta eins. Ég verð þó ekki eins vör við slæma svitalykt hér eins og á Tyrklandi - enda fara þeir eflaust allir í bað í siestunni sinni hérna! 

Grískar lausnir

Hér eru til lausnir við öllu, hvort sem það er blettur í hreinu rúmfötunum sem á að setja á rúmið eða númeraplatan á vélhjólinu þínu er laus. Lausnin við rúmfatavandamálinu er einfaldlega að snúa lakinu við, bletturinn er jú minna áberandi hinum megin frá eða jafnvel bara ósýnilegur, ef ekki - er þá ekki hægt að hafa hann undir dýnunni eða koddanum jafnvel? Ef númeraplantan er laus á vélhjólinu þá límirðu hana bara fasta með glæru límbandi.

En úr einu í annað, þá held ég að ég hafi fundið eina fallegustu strönd í heimi síðastliðinn sunnudag er ég fór til Balos. Hún toppar meira að segja Elafonisi sem er ein frægasta ströndin á Krít og er auglýst hér sem nr. 10 á Tripadvisor yfir fallegustu strendur í heimi. Það er soldið meira maus að komast til Balos heldur en til Elafonisi, en rútur ganga á báða staðina. Það er þó aðeins örstutt labb frá bílastæðinu til strandarinnar í Elafonisi, en í Balos þarf að ganga um 20 mínútur niður á ströndina - og upp til að fara heim - sem var algjört hell í síðdegishitanum. En svo sannarlega þess virði. Báðar strendurnar skarta bleiklituðum sandi á köflum, hægt er að leigja sólbekki og sólhlýfar - en Balos hefur það fram yfir Elafonisi að þú getur fundið þér stað svo þér líði eins og þú hafir pleisið útaf fyrir þig - sem er líka hægt í Elafonisi - nema ekki eins augljóst fyrir þann sem heimsækir staðinn í fyrsta skipti. Vatnið er grunnt á báðum stöðum langt út og bláu tónarnir eru ótrúlegir! Tók mynd yfir Balos sem lítur út eins og póstkort. Það var alveg stappað af fólki á Elafonisi þrátt fyrir að vera virkur dagur, en á Balos dreifðist fólkið meira um svæðið (og það var sunnudagur þegar local fólk er líka í fríi). Þó að ég viti að sjálfsögðu nákvæmlega hvert ég ætti að fara til að liggja í sólinni á báðum stöðum núna. En Balos wow - ætlaði að planta mér við hliðina á sólbekkjunum á strand-rifinu, en gat ekki komið sólhlýfinni niður, og töluverður vindur svo hún hóf sig til flugs. Svo ég ákvað að leita að stað sem sandurinn væri þurr og sólhlýfin kæmist frekar niður, það var ekki að ganga neitt alltof vel þar til maður á besta aldri kom mér til bjargar og nelgdi stöngina niður með spýtu og steini. Og þá var ég komin með geðveikan stað, reyndar soldið rusl og þurr tjara out and about í sandinum, enda virtist þetta vera á óhreinsaða hluta strandarinnar, en það var frábært, útsýni yfir á klettinn úti í sjónum, steinsnar frá bleikum sandi og bakvið þarahól og litlar þúfur. Það besta: enginn í hljóðfæri... Um hádegisbilið labbaði ég svo yfir á hinn endann og fékk mér grískt salat í lunch - frábær dagur! Langar strax aftur til Balos.

Atvinnutilboð

Þegar ég sat á tavernunni um daginn var mér boðin vinna á Stavros ströndinni næsta sumar af eldri þjóninun, vini mínum honum Giannis - ef ég man rétt. Eitthvað hefur guðunum litist illa á þetta atvinnutilboð þar sem ég var búin að týna nafnspjaldinu hans fyrir lok dagsins - enda sight seeing dagur og alltaf að taka símann eða myndavélina uppúr veskinu. En ég veit samt ekki með þetta tilboð þar sem hann vildi bjóða mér í drykk og ræða hugsanlegt atvinnutilboð, en eftir að hafa dvalið á Tyrklandi er maður vægast sagt skeptískur á allt svona - þannig að ég veit ekki hvort þetta er blásaklaus drykkur eða ekki...

Var ég búin að segja ykkur þegar veskið mitt hrundi í sundur í Zara? Ólin losnaði öðrum megin og spurði ég stúlkuna hvort hún vissi um stað sem ég gæti fengið gert við það, hún vísaði mér til vegar og þegar ég kom þangað var ég guðs lifandi fegin að það væri opið enda um miðjan dag þegar margar sjálfstæðar verslanir loka yfir heitasta tímann. Þegar ég er búin að skella veskinu á borðið og sýna vandamálið byrjar skósmiðurinn að tala og sá ég glitta í gulltönn - nema þegar hann lýkur máli sínu að þetta sé ekkert mál, kosti 3 evrur en hann eigi ekki grænan tvinna. Ég segi að það sé ekkert mál og brosi mínu breiðasta, vandamálið sé senn úr sögunni - brosir kauði þá á móti og kemur í ljós gull grill, en allar tennurnar sem sást í í efri gómi voru gull. Fannst þetta svo skondið

Um strandhandklæði og annað

Í dag sá ég flottasta beach towel sem ég hef séð: handklæði með Gríska fánanum. Næst þegar ég fer til Grikklands kaupi ég mér klárlega svona - nema ég kaupi yfirvigt núna?? Hmm freistandi... Mega töff og gaurinn sem var með það var frekar nettur þrátt fyrir að vera kominn yfir fertugt og með ítalskan óperusöngvara body.
Annars er frekar vinsælt hérna á Grikklandi að vera ekki með handklæði á ströndinni, heldur einskonar dúk með kögri á endunum... Um praktíska notkun skal ég ekki segja enda ekki komið við svona eintak.
Annars hlýtur eitthvað að vera í loftinu núna er sígur á seinni part ágúst, en hingað til hef ég alltaf verið látin í friði á ströndunum hérna. Þar til í dag og þá vill nánast hálf ströndin tala við mig, einn grikki var að blikka mig, flóttamaður kom að tala við mig og mjög loðinn grikki sagði; hey baby how are you? - er ég var í sjónum - ég var ekki lengi að hlaupa á þurrt land þá.
One of those days - en alltaf gott að vita að maður er ekki alveg ósýnilegur! 

Af því að það er miðvikudagur

Í dag eru margar verslanir lokaðar í kvöld - af hverju gæti margur spurt. Svarið er einfalt; því það er miðvikudagur! Margar verslanir hafa siestu seinni partinn milli 14 og 17, þar að auki opna sumar þeirra ekkert aftur í kvöld, því það er miðvikudagur. Það sama gerist svo á laugardagskvöldum og mánudagskvöldum, svo er allt lokað á sunnudögum, meira að segja super-markaðurinn. Margar verslanir eru þó með opið allan daginn mánudag til laugardags, þar á meðal super-markaðrnir, túrista verslanir, Zara, H&M, Pull and Bear, Bershka og Stradivarius.
Ég er alveg að detta í þennan gríska lífsstíl að byrja daginn snemma, enda allt komið í full swing milli 9 og 10 og hitinn bærilegur, vinna svo frá 10 til 13, borða svo hádegismat, þó það sé alls ekki grískt - grikkir eru nánast að borða morgunmat kl 11 og því hádegismat kl 15. Eftir lunch er svo voða gott að fá sér smá blund - en það að labba upp og niður stigana hérna við vinnuna keyrir mann alveg út í þessum hita. Svo er val milli þess að fara á ströndina eftir blundinn um kl 16 eða 17 - og grípa sér íspinna á leiðinni. Nú eða þræða verslanirnar og skoða skó í gluggunum...

Á tali

Þegar ég hef komið inní verslanir hérna í Chania, hvort sem það er mini market eða apótek þá er afgreiðslufólkið alltaf í símanum, og ekkert að flýta sér að sinna kúnnanum. Reyndar eru Grikkir aldrei að flýta sér, nema þegar þeir standa í röð í súpermarkaðnum eða þegar þeir eru að keyra. Sem getur verið ansi pirrandi þegar maður er að vinna með Grikkjum, en tví-verknaður er daglegt brauð hérna, og aldei hugsað fram í tímann hvernig megi gera vinnuna auðveldari seinna sama daginn eða daginn eftir. Svolítið "þetta reddast" attitude sem maður þekkir heima, sem ég hef nú aldrei verið neitt sérstaklega hrifin af.
En þessi umræddu símtöl í verslununum - þá komst ég að því að þeir eru að panta vörur! Eru þessar vinnu-aðferðir virkilega notaðar ennþá 2015?

15 ágúst

Í dag er frídagur á Grikklandi og allar verslanir lokaðar, nema þær sem selja sérstaklega varning handa túristum.

Þessi dagur hefur eitthvað með Maríu, móður Jesú að gera og er um leið nafnadagur allra þeirra kvenna og manna er kennd eru við Maríu. En hér á Grikklandi er nafnadagurinn þinn meira mál en afmælið þitt.

Mér var boðið í skoðunarferð til Rethymnon, sem er þriðja stærsta borgin á Krít og var farastjórinn bróðir konunnar sem rekur gistiheimilið. Hún var nú ekki par hrifin af því að við værum að fara því bróðir hennar hjálpar henni með gistiheimilið um helgar. Þegar ég nefndi að hún væri nú ekki ánægð með að við værum að fara sagði hann að hún væri sjaldnast ánægð. Haha en já fór sem sagt á hraðferð í gegnum Rethymnon í dag, var fóðruð á hamborgara, ís og leyst út með gjöfum handa mér og mömmu - þar sem hún hringdi í mig er við vorum að borða. Er ég búin að komast að tvennu í dag: að vegakerfið á Krít er mjög ólíkt því á meginlandinu. Á meginlandinu keyrir þú alla jafna í gegnum alla litla bæi á leið þinni um landið, hér hins vegar eru bæirnir fyrir utan veginn og þarft þú alltaf að fara útaf aðalveginum til að komast inní einhven bæ - sem er pínu dull því hér er útsýnið bara tré en ekki líka litlir bæir. Hitt er ég komst að; er sð mér finnst mun skemmtilegra að fara í skoðunarferðir á eigin forsendum og á eigin tíma. 

Annars var smá rigning í dag líka og þrumur - ég hafði fjögur moskitobit uppúr gærkvöldinu og er að farast úr kláða.

Íslendinga hittingur

Ef manni langar einhverntíma til að hitta aðra Íslendinga hér á Krít þarf maður ekki að gera annað en að skella sér í H&M en þar er alltaf hægt að finna helling af Íslendingum. Var dagurinn í dag engin undantekning enda hellidemba hér í Chania. Býst við að þessa reglu sé einnig hægt að yfirfæra á hvaða borg sem er í heiminum svo framarlega að Icelandair eða Wow fljúgi þangað - sem og borgir sem íslenskar ferðaskrifstofur bjóða uppá ferðir til. Það er nú bara gaman að þessu enda gef ég mig ekki að hinum samlöndum mínum í mínum verslunarferðum - og er alltaf hæstánægð að vera ávörpuð á grísku af afgreiðslufólkinu - sem er þá einskonar staðfesting á því fyrir sjálfa mig að ég er ekki sjúklega túristalega útlítandi. Þó að grísku stelpurnar séu alltaf mun betur til hafðar en undirrituð. Þær grísku eru alltaf með fullkomið hár og ef eitthvað er aðeins of mikið málaðar (óháð tíma dags). Á daginn eru þær í milli fínum fötum og flottum sandölum, alltaf með sítt hálsmen á ströndinni við efnislitla bikiníið sitt (á sérstaklega við um bikini-buxurnar) og á kvöldin eru þær í flottum kjólum og flottum skóm. Um strákana gilda þó aðrar reglur - en utan strandarinnar eru þeir alltaf í eins farnaði; stuttermabol eða polo við hnésíðar gallabuxur og skóbúnaðurinn er alltaf í gargandi ósamræmi við skóbúnað stelpnanna, en strákarnir eru undantekningarlaust í strigaskóm og oftast týpu sem er í 2-3 litum. Og þetta þykir fullkomlega eðlilegt, og sér maður pörin á börunum hérna, hún á leiðinni á Loftið og hann á leiðinni á Bjarna Fel sportsbar - en þó á sama barnum-saman.Magnað fyrirbæri!

Bestu kveðjur - sjáumst eftir rúmar tvær vikur
Kv.
Elín

Aldrei ein

Jesús hvað það getur stundum verið gott að vera ekki einn - en núna erum við tvær stelpur á ströndinni sem skiptumst á að snýta okkur. Fyrst hélt ég að þetta væri ofnæmi fyrir einhverju, en þegar þetta fór ekki er ég tók amerísku ofnæmistöflurnar þá fór mig að gruna að um kvef væri að ræða. Sem er alveg stórfurðulegt í ljósi þess að ég er ekki með loftkælingu í herberginu mínu, heldur bara viftu. Fyrst gat ég nú ekki sofnað fyrir hita og endaði á því að sofa ofan á sængurfötunum, núna er ég hins vegar komin undir þau sama hversu heitt mér sé. En margir gætu svosem spurt hvernig í ósköpunum ég fór að því að ná mér í kvef þegar daganir eru um og yfir 35 gráður á celcius og kvöldin um 26 gráður það þætti mér líka gaman að vita.

It's all greek to me

Grikkir eru skondin þjóð að heimsækja. Ég sit núna á tavernu Vasiliko við báta höfnina í Chania og snæði late lunch í formi grísks salats og frappé. Einn eldri þjónninn er strax orðinn vinur minn núna er ég heimsæki staðinn í annað skipti, og gerir hann ekki annað en að hella yfir mig hrósyrðum hvað ég sé falleg - omorfí Elí og spyrja mig hversu mikla grísku ég tali. Ég er í fríi í dag og þar sem það er skýjað ákvað ég að skella mér í sight seeing um gömlu hluta borgarinnar sem ég hafði ekki skoðað svo mikið áður, vopnuð korti með staðsetningum á áhugaverðum stöðum. Það er alveg magnað hvað fólkið hér býr í miklu nábýli við söguna, en virkisveggir girða af götur, gegna hlutverki útveggja íbúðahúsa og fornleifarústir kúra í görðunum. Útúr húsunum hlaupa svo berrössuð smábörn, og verð ég að spyrja mig hvort virkilega sé leyfilegt að búa í sumum þessara húsa þar sem þau líta sum hver út fyrir að vera að hruni komin. Ég gekk svo uppá lítið virki Stivia Bastion, þar sem lonely planet handbókin sagði að þaðan væri hægt að fá ágætis útsýni yfir gamla bæinn - jú sæmilegt útsýni en komst að því að þarna sofa sígaunarnir. Fatnaður úti um allt, leður jakkar, íþróttatöskur, nærbuxur, bylgjupappi, vatnsflöskur, bjórdósir og rusl, mest kom mér þó á óvart að þeir virðst nota smokka...
Hér er líka hressandi tilbreyting frá Tyrklandi að hér er enginn að reyna að draga þig inní verslunina þeirra, en sums staðar er þó reynt að draga þig inná veitingastaði - aðallega við túristahöfnina, en annars staðar þarf maður nánast að öskra á þjónana hvort þeir eigi ekki borð handa manni!
Jæja kominn ís og raki á borðið mitt og það er byrjað að rigna...

Fjölskyldan

Stundum líður mér eins og ég sé stödd í kvikmyndinni My big fat greek wedding, en sumir fjölskyldumeðlimirnir falla alveg inní staðalmyndir úr þessari kvikmynd. Sú sem á gistiheimilið vill alltaf vera að gefa mér að borða og setur alltof stóra skammta á disk handa mér, þrátt fyrir að vera speng-grönn sjálf. Bróðir hennar vill alltaf vera að sýna mér eitthvað og fara með mig í excursions, segja mér hvað ég ætti að skoða og að ég eigi nú ekki að synda í sjónum fyrr en tveimur klukkutímum eftir að ég borða. Þar að auki er hann alltaf að útskýra fyrir mér hvernig öll orð og nöfn eru upprunin úr grísku: philadelphia kemur af philis sem þýðir vinur. Orthopedian kemur úr forn grísku þar sem orthos þýðir augu og cardiologist kemur af orðinu cardio - sem þýðir hjarta. Hérna er líka móðir þeirra sem talar stanslausa grísku við mig, hún vill að ég borði stanslaust, rekur mig út ef ég hnerra, vill segja mér hvernig eigi að skúra og tuðar eitthvað ef ég er að skoða símann minn (í frítíma nota bene), verst að ég skil nánast ekkert af því sem hún er alltaf að rausa. Ja nema núna síðast að þá er hún með hjarta vandamál.
Ég var svo óheppin um daginn að fá í magann og ældi öllu um kvöldið sem ég hafði borðað frá og með hádegismatnum, í kjölfarið voru tveggja daga umræður um hvað gæti hafa valdið þessu maga kasti, allt frá kaldri sturtu, hvort ég hefði borðað steiktan kalamari, eða verið með viftuna í gangi og verið sveitt eða blaut og ofkólnað í kjölfarið - eða farið að synda í sjónum. Nema hvað ég hefði ekki gert neitt af þessu.
Hér er svo líka fjölskylduvinur þeirra, væntanlega frændi sem er töluvert nær mér í aldri, á að giska tæplega fertugur - hann er í einhverri vinnu en þess á milli hangir hann í símanum eða á netinu. Hann er nú alveg spreghægilegur út af fyrir sig, því fyrsta kvöldið sem ég kom hingað voru íslenskar stelpur á gisiheimilinu. Þær höfðu verið að fara á milli grísku eyjanna í nokkrar vikur og voru ekki orðnar tvítugar. Frændinn skildi nú ekkert í þeim stöllum, þær væru bara að slappa af og ekkert að djamma. Ég þakkaði bara fyrir að hann hafi ekki farið að tala um að það færi nú orðrómur um íslenskar stelpur og hvernig þær væru - því seinast þegar ég heyrði svoleiðis komment snappaði ég hreinlega.
Ég gekk þó með frændanum og öðrum fjölskylduvini niður á höfn þar sem allt næturlífið er hér í borg og byrjaði þá enn önnur senan. Frændinn hélt því staðfastlega fram að þó að barirnir væru ansi fullir núna myndu þeir fyllast enn meira um miðjan ágúst þar sem 6 af hverjum 10 grikkjum sem fara í sumarfrí í ágúst koma til Chania. Ég og fjölskylduvinurinn mölduðum eitthvað í móinn, þá fór frændinn bara í fýlu og sagði að við myndum seinna biðjast afsökunar á því að hafa efast um hvað hann sagði og það myndi verða ljóst að lokum að hann hefði alltaf rétt fyrir sér. Ekki batnaði lundin þegar ég og fjölskylduvinurinn fórum að gera grín að þessu og hefur frændinn varla yrt á mig síðan.

Komin á leiðarenda

Það er að segja að ég er komin á síðasta staðinn sem ég mun heimsækja og í seinasta rúmið sem ég mun sofa í. En þann 1 ágúst fór ég frá Agia Marina til Chania, á gistiheimili þar sem ég kem til með að vinna á út mánuðinn í skiptum fyrir herbergi. Gistiheimilið er rétt hjá rútustöðinni og því í hjarta borgarinnar, aðeins tekur mig um 5 mínútur að labba niður á eina af aðal verslunargötunum, 15 mínútur niður á strönd, 15 mínútur niður á höfn og 15-20 mínútur í H&M. Það er nú ekki mikið að hafa þar nema sumar fatnað, en það er sama uppi á teningnum hérna og í Thessaloniki: endalausar skóbúðir, gæti sko alveg keypt mér eins og fimm sandalapör. En ætla að reyna að standast freistinguna, guð minn góður hvað það er erfitt, en Grikkirnir kunna sko að búa til skó og hafa góðan smekk. Vinnan er ágæt, skipta um á rúmum og þrífa departure herbergi, en guð minn góður ég hef aldrei á ævinni svitnað svona mikið - enda erum við að vinna yfir heitasta tímann, eða milli 11 og 14 venjulega með enga loftkælingu.
Þau eru afskaplega viðkunnaleg systkinin sem reka gistiheimilið og vilja allt fyrir mig gera, kaupa handa mér morgunmat og fylla ísskápinn minn, elda fyrir mig hádegismat, fara með mér í skoðunarferðir, kaffihús og vilja þvo þvottinn minn fyrir mig. Mér finnst nú barasta nóg um.
Síðan ég kom hingað er ég búin að labba svolítið um gamla bæinn, finna góða hirðinn og kíkja í búðir. Er svona nokkurn vegin búin að ákveða hvað ég ætla að kaupa fyrir minjagripi og búin að pikka upp grískan geisladisk og hálsmen, fótakrem fyrir múttu og dittinn og dattinn. Rambaði svo á apótek sem er með 20% afslátt af öllum Korres vörum, ég spurði svo afgreiðsludömuba hversu lengi þessi afsláttur væri, út ágúst var svarið - svo framarlega að það væru til vörur. Því snyrtivöruframleiðendur loka lagernum í Ágúst og því ekki hægt að panta meira. Ég segi nú bara eins og Pat á Rhodos: "welcome to Greece". En það er svo margt fyndið í þessu landi, þeir voru til dæmis farnir að hafa endurvinnslutunnur úti á götu langt á undan okkur á Íslandi. Þær eru bláar og mátti setja plastflöskur í þær, hér má hins vegar setja plastflöskur og pappír í tunnurnar. En þeir kunna nú ekkert aðframfylgja reglum hérna og þegar ég fór í morgun að setja plastflöskur í tunnuna var hún full af leðurbitum og angaði hreinlega af leðri. Var greinilegt af mynstrinu á bútunum að þeir komu frá skósmið, en hér er hægt að fá handgerða leðursandala víðast hvar og má sjá margann túristann þrammandi um á slíkum sandölum.

Komin til Krítar

Ég kom hingað fyrir rúmri viku með flugi frá Rhodos til Heraklion. Tók þaðan rútu til Chania, og þaðan strætó til Agia Marina þar sem ég gisti hjá Trine, dönskum kollega frá því síðasta sumar. Við leigðum okkur bíl í tvo daga og keyrðum svolítið um Chania, heimsóttum suður ströndina, leigðum peddal boat við Kourna vatnið og skoðuðum skjaldbökur og rústir við Aptera.

Upprunalega var planið að fara til San Torrini, en verðið í bát þangað er orðið 60 EUR aðra leiðina, svo bílaleigubíll varð fyrir valinu. Trine fór svo aftur að vinna, og ég fór að vinna í sight seeing - tók strætó til Chania og vafraði þar um búðir og götur, fór á Stavros ströndina sem loka-atriðið í Zorba er tekið upp. Verð klárlega að horfa á þá mynd um leið og ég kem heim. Vaknaði svo upp fyrir allar aldir til að taka strætó til Chania og rútu þaðan til Heraklion, klukkan var eitthvað um fimm um morguninn, ég með myndavélina á öxlinni, guide bók um grikkland í hendinni og derhúfu á hausnum - og rútan full af party grikkjum að koma af djamminu í Agia Marina og Platanias - sem eru aðal túrista "úthverfin" fyrir utan Chania. Ég svaf svo slatta af leiðinni í rútunni til Heraklion sem tók um þrjá klukkutíma. Þegar þangað var komið, fór ég í strætó beint til Knossos, sem er fræg minoan höll og fornleifastaður. Strætóferðin þangað reyndist hin mesta skemmtun þar sem parið fyrir aftan mig reyndist vera frá Ameríku og af umræðunni að dæma í honeymoon-ferð. Umræðan byrjaði á því að mæðgurnar voru ósammála um hvernig brúðartertan ætti að vera, móðir brúðarinnar vildi fountain cake, eitthvað sem hún hafði haft í brúðkaupinu sínu, en brúðinni fannst afskamplega ljótt og sem betur fer sagði manneskjan sem bjó til kökuna að þetta væri frá 1980 og engin ung brúður í dag vildi svona köku. Hvernig kaka var svo fyrir valinu var ekki til umræðu. Næst á dagskrá voru fataskipti í veislunni. Brúðurin skipti víst um kjól undir lok veislunnar, en henni til mikils ama gerði brúðguminn slíkt hið sama - eitthvað sem hún hafi ekki verið spurð álits um, né gefið grænt ljós á. Hann fór líka í svona casual föt sem var alls ekki við hæfi miðað við kjólinn sem hún fór í. Hann fór víst í póló bol og khaki buxur (eða slacks eins og kanar kalla þær víst) - sem var algjörlega ekki við hæfi, mamma hans hefði átt að koma í veg fyrir þetta og hann hefði alls ekkert átt að skipta um föt. Ef hana hefði grunað að þetta myndi gerast þá hefði hún látið systur sína fylgjast með honum. Þar að auki setti hann upp sólgleraugu þegar hann var í smókíngnum-svoleiðis gerir maður ekki í brúðkaupinu sínu að hennar mati. Vesalings strákurinn sat þarna og reyndi að krafsa í bakkann, það hefði jú verið sól og hann hafi líka viljað skipta yfir í þægilegri föt, hún tók hins vegar engum sönsum og sagði að maður ætti ekki að vera í þægilegum fötum á brúðkaupsdaginn sinn! Hann endurtók þá bara að hann skildi þetta ekki. Skemmtileg brúðkaupsferð þetta heyrðist mér. 

Ég var komin til Knossos klukkan tíu og þrammaði um svæðið í rúma tvo klukkutíma og tók strætó aftur inní Heraklion. Stoppaði stutt á McDonalds og var svo rokin á fornleifasafnið þar á bæ sem er víst næst stærsta safnið á Grikklandi (á eftir því í Aþenu). Þar var hellingur af fólki, og hljómburðurinn hræðilegur, nóg til að fá hvern sem er til að verða syfjaðan, svo ég setti ipodinn í gang og hlustaði á tónlist meðan ég skoðaði steinkistur, leirkrúsir, skartgripi og fresco myndir. Þegar leið á daginn fækkaði fólkinu sem betur fer og þá varð minna þreytandi að vera þarna inni og maður gat notið þess betur. Ég röllti svo aðeins um verslunargötuna, en ég kunni afskaplega vel við Heraklion, töluvert fleiri búa í Heraklion heldur en Chania, en Chania virkaði fyrst soldið sjúskuð og subbulega á mig. Ekki var það heldur til að skemma fyrir Heraklion að hún státar McDonalds, stærri Pull and Bear, stærri Bershka og stærri Stradivarius. Til að toppa allt virtust allir halda að ég væri grísk í Heraklion, bæði grikkir og túristar, og missti ég töluna á því hversu oft ég var spurð til vegar á þessari stuttu göngu minni um borgina. Uppúr sjö tók ég svo rútuna aftur til Chania og var komin heim um ellfu leitið. 

Trine var svo aftur í fríi daginn eftir, svo við lágum við sundlaugina góða stund og fórum svo út að borða á rosalega góðri tavernu í Agia Marina. Þar þurftum við ekki einu sinni að borga reikninginn þar sem þeir þekktu Trine og veitingastaðurinn vinnur með dönsku ferðaskrifstofunni sem hún vinnur með. Steiktur saganaki ostur, grískt salat með feta osti, fyllt vínberjalauf og steiktur calamari.